Salvador

De WIC richtte al snel na het oprichtingsjaar 1621 haar krachten op de Portugese kolonie Brazilië en in het bijzonder op de stad Bahia, het centrum van deze kolonie. De Portugezen maakten enige tijd veel winst dankzij de productie van suiker. Deze winsten waren mogelijk door hun monopolie op de slavenhandel. Slaven waren immers de werkkrachten van de grote suikerplantages. Een eerste WIC-aanval op Bahia werd in 1624 gepleegd. Maar na een kortdurend succes werden de Nederlanders al weer na een jaar door de Spaans-Portugese macht uit Bahia verdreven. De WIC besloot niet direct op te geven. Na Piet Heins verovering van 'de Zilvervloot' vond een tweede aanval op Brazilië plaats. In 1630 werd het duidelijk dat de beste kansen voor succes niet in en om Bahia zouden liggen, maar bij het centrum van de suikerproductie, de regio Pernambuco in het noordoosten van de kolonie. Toch werd er in 1638, onder leiding van de nieuwe gouverneur Johan Maurits, opnieuw richting Bahia gemarcheerd. De meeste Portugezen waren na de veroveringstochten van Maurits hier naar toe gevlucht. Hun verzet tegen de WIC werd vanuit Bahia georganiseerd. Hoewel de forten buiten de stad in Nederlandse handen vielen (zoals de forten St. Alberto, S. Filipe en S.Bartolomeu), lukte het Johan Maurits niet om de stad Bahia te bezetten, de troepen trokken zich terug. Vanaf dit moment werden er nog verschillende pogingen gedaan, maar Bahia bleef onder Portugese controle. In 1646 werd het eiland Itaparica in de Bahia de Todos os Santos (Allerheiligenbaai) veroverd met de bedoeling de Portugese scheepvaart vanuit Salvador te belemmeren. Het was geen succes en een jaar later werd het eiland definitief ontruimd.