Pulicat

In de eerste decennia van de 17de eeuw probeerde de VOC nieuwe handelsvooruitzichten te creëren op de Coromandel-kust. De belangrijkste reden hiervoor was de grote vraag naar Pulicatse stoffen in de Molukken. Pulicat werd in 1610 het hoofdkantoor aan de Coromandelkust, met onder zich een aantal kleinere factorijen. Samen vormden deze factorijen een kartel tegen de dreiging van concurrerende Portugezen en de lokale heersers. In de eerste helft van de 17de eeuw raakte de VOC steeds weer betrokken bij oplaaiende burgeroorlogen rond de troonopvolging in dit gebied. Na enige conflicten met de plaatselijke machthebbers van Pulicat, kreeg de compagnie toch toestemming voor de oprichting van een fort. In een verdrag werd bepaald, dat de plaatselijke koningin de bouw zou bekostigen en mede-eigenaar van het fort zou worden. De bouw verliep erg langzaam en de VOC was uiteindelijk genoodzaakt de bouwkosten zelf te betalen. De stad floreerde door de neutraliteitspolitiek van de compagnie in oorlogstijd en door de bescherming die het fort de bevolking bood. De aanwezigheid van de VOC op de Coromandelkust was vooral ingegeven door de vele soorten katoenen stoffen, die daar goedkoop te verkrijgen waren. De stoffen waren in de Molukken zeer gewild ter vervaardiging van kleding en konden door de compagnie met winst geruild worden tegen specerijen. Pulicat was het belangrijkste centrum van de stoffenhandel op de kust. De VOC genoot privileges in deze stad, waardoor zij controle kon uitoefenen op de produktie van de stoffen. De plaatselijke fabrikanten mochten alleen die soorten produceren, die door de compagnie besteld waren. Al snel kreeg de VOC het handelsmonopolie in Pulicat in handen. Vanaf 1610 was in Pulicat het hoofdkantoor van de VOC op de Coromandelkust gevestigd. In 1687 verhuisde de gouverneur naar Negapatnam. Toen de Engelsen in 1781 Negapatnam innamen werd Pulicat opnieuw hoofdplaats van het gouvernement Coromandel. Aan het einde van de 18de eeuw ging Pulicat verloren aan de Engelsen.