Oranjestad

Rond 1629 werd waarschijnlijk de eerste steen van fort Oranje op Sint Eustatius door de Nederlanders gelegd. Het is pas in 1636 dat het fort daadwerkelijk gebouwd werd en dat de Nederlanders zich op Statia (Sint Eustatius) vestigden. Het fort lag op een steile rots van '150 stappen hoog' tussen de bovenstad en de benedenstad (wat nu Oranjestad is), daar waar de Fransen eerder al een fortje hadden gebouwd. In der loop der tijd viel het fort in handen van Fransen en Engelsen en Nederlanders, die om beurten veranderingen aan het fort aanbrachten. Toen de Nederlanders in 1689 er in slaagden het eiland wederom te veroveren, besloten zij het door de Engelsen verwoeste fort te herbouwen. Rondom het fort groeide de vestiging uit tot de centrale nederzetting van het eiland. In de 18de eeuw werd er een gereformeerde kerk en een synagoge, de 'Hohen Dalim' gebouwd, die tot de dag van vandaag getuigen van de aanwezigheid van Nederlanders. Rond 1781, tijdens de Engelse bezetting van het eiland St. Eustatius of wellicht later tijdens de Franse bezetting, werd de batterij De Bouillé ofwel Citeon of Citern gebouwd. Deze batterij was gelegen ten zuiden van de bovenstad, later Oranjestad. De naam van deze batterij zal waarschijlijk afkomstig zijn van de marquis De Bouillé die in november 1781 het eiland overnam van de Engelsen.