De zeilschepen van de VOC hadden bij aankomst en verblijf in Azië en voor de terugreis naar Europa groot onderhoud nodig. Een schip werd daarvoor gekield (schuin getrokken) om de romp te repareren en schoon te maken. De kust bij Batavia was te ondiep om dit daar te doen. Op 14 kilometer uit de kust ligt in diep water een groep koraaleilanden, waarvan het grootste eiland van 12 hectare al in 1614
dus nog voor de stichting van de stad Batavia -werd gebruikt voor het onderhoud van de schepen. De Nederlanders noemden het eiland “Onrust” omdat er dag en nacht werd gewerkt. Voor het onderhoud werden op Onrust een smederij en werkplaatsen voor timmerlieden en andere ambachtslieden gebouwd. In de jaren hierop werden de werkplaatsen steeds verder uitgebreid
in de 18de eeuw was Onrust met twee houtzaagmolens, een grote smederij, kranen en meer dan duizend arbeiders de grootste en meest efficiënte scheepswerf van zuidoost-Azië. De pakhuizen in Batavia waren door de aanslibbing steeds moeilijk bereikbaar. Op Onrust en het eiland Kuiper werden daarom ook pakhuizen gebouwd. De Nederlanders braken in 1795 het grootste deel van de bebouwing af. De rest werd in 1800 door de Engelsen platgebrand. Tussen 1980 en 1995 werd archeologisch onderzoek verricht op het eiland. Het is sinds de jaren negentig een beschermd monument. Onrust is tegenwoordig een druk bezocht historisch park met gebouwen van het quarantaine station, opgegraven fundering van de fortificatie, begraafplaats en museum.
