Recife Antigo

In de tijd dat Olinda de hoofdstad van Portugees Pernambuco was, was Recife een klein dorpje waar enkele vissers leefden en werkten. Het dorp lag op een smal schiereiland, gescheiden van Olinda door het water. Nadat de Nederlanders in 1630 Olinda op de Portugezen hadden veroverd, werd Recife vrij snel als centrum van Nederlands-Brazilië aangewezen door haar gunstige ligging. Het reeds aanwezige verdedigingsysteem kon makkelijk uitgebreid kon worden. Recife werd de hoofdstad en het handelscentrum van Nederlands-Brazilië, waar behalve de haven ook de administratieve en religieuze gebouwen van het koloniale bestuur gevestigd waren. In de omgeving werden verschillende nieuwe forten gebouwd en oude forten uit de Portugese tijd werden grondig versterkt of herbouwd. Bij de ingang van de haven bouwde men fort de Bruyne (Fort do Brum) en fort do Buraco. Andere forten waren fort St. George, het Waterkasteel en fort Waardenburgh, ook bekend als fort Driehoek, dat in 1630 gesticht werd. In 1639 waren er in Recife al 2000 huizen. Door de schaarste aan ruimte werden de huizen gebouwd zoals in Nederland, met twee of meer verdiepingen en hoge gevels. Tijdens het bewind van gouverneur Johan Maurits van Nassau werden er nieuwe regels toegepast om de woonomstandigheden in de stad te verbeteren. Toch was dit niet genoeg. De enige oplossing bleef de stichting van een nieuwe stad. Voor dit doel werd het nabijgelegen eiland Antonio Vaz gekozen. Wat is overgebleven van het oude Recife is nu te vinden in de centrale wijk (Recife Antigo) van de hoofdstad van de Braziliaanse staat Pernambuco. Er zijn nog enkele gebouwen uit de Nederlandse tijd zoals de oudste synagoge van Amerika, tegenwoordig een museum. In 1654, het jaar van de Nederlandse capitulatie, viel Recife samen met Mauritsstad in de handen van de Portugezen.