De Batterij Batavia was één van de snel gebouwde verdedigingswerken die aan het eind van de achttiende eeuw Banda tegen een Britse invasie moesten beschermen. De taak van deze kustbatterijen was het onder vuur nemen van schepen om zo een landing tegen te gaan. Batavia en de nabij gelegen batterij Sibergsburg waren op het eiland Gunung Api gebouwd om het Gat van Lonthor – de zeestraat tussen Lontohr en Gunung Api – onder vuur te nemen. Deze batterijen hielpen de VOC niet om haar controle over de eilanden te behouden. Toen in 1796 een Britse vloot arriveerde gaf het gouvernment zich snel over. In 1803, na de Vrede van Amiens, werden de verdedigingswerken aan de Nederlanders teruggegeven. In 1810 vielen de verdedigingswerken echter wederom gemakkelijk in Britse handen. Al bij de teruggave van de eilanden in 1803 was de batterij in een staat van verval geraakt en het verdedigingswerk veranderde snel in een ruïne. Tegenwoordig zijn er een aantal overblijfselen van muurwerk te zien, maar de vorm en afmeting van de batterij konden uit de overblijfselen niet worden opgemaakt.
