Het gebied Perak, gelegen tussen Melaka en Kedah, was van oudsher rijk aan tin. Al in de 17de eeuw deed de VOC een poging om een monopolie op het tin uit Perak te verkrijgen maar faalde. In 1655 stichtte de VOC een handelskantoor in Perak. Het gebied werd echter lange tijd geteisterd door oorlogen tussen de verschillende bevolkingsgroepen. De sultan van Perak begon in de 18de eeuw waarde toe te kennen aan goede betrekkingen met de Nederlanders uit angst voor de Boeginezen. In 1746 sloot de VOC een contract met de sultan. Voor sultan betekende dit meer veiligheid, voor de VOC was dit gunstig voor de tinhandel. In het contract werd een vestiging van een factorij bij Tanjung Putus, in de monding van de Perak rivier, toegezegd. Hier werd een klein stenen fort gebouwd waar een boekhouder te werk werd gesteld. Tin was een belangrijk product voor inter-Aziatische markt. Het merendeel was bestemd voor de Chinese markt, weinig kwam in Holland terecht.
